Bekle

Bir yolu, üç beş de çatallı yolu var

Açık bir denizin karşısında

Dümdüz…

Uzakta birkaç balıkçı teknesi

Pır pır sesini işitiyor yalnızca

Etrafa bakınıyor

Bir taş alıyor eline

Yok, olmadı yuvarlak bu, düz olmalı

Sağa sola bakınıyor

Bayağı uzakta

Siyah bir tane takılıyor gözüne

Ona doğru gidiyor, eğiliyor, alıyor yerden

Sonra yüzünü tekrar denize dönüp

Hafif dizlerini kırıyor

Sağ elini geriye doğru savurup

Eski günlerdeki gibi

Fırlatıyor mümkün olduğunca denize paralel

Dileğini tutuyor bu arada

Kazanacak mı, kaybedecek mi?

Ne fark var ki?

Hiç düşünmüyor

Bir, iki, üç…

Kayboluyor siyah taş

Endişeleniyor

Çatallar belirginleşiyor

Sonra

Birden tekrar çıkıyor yüzeye

Dört, beş…

Evet, tam da beşi tutmuştu

Altı…

Önemsemiyor

Çok seviniyor

Kazanmak güzelmiş, hatırlıyor

Yolların çatalları kayboluyor zihninde

Bekle O’nu, geliyor…