Sabah Sabah

Başarısız olmayı göze almak...

Ne kadar da cesurca bir şey.

Yine de baş koymak. Zaman harcamak, efor harcamak, kafa patlatmak...

Başarısız olacağını bile bile.

Ne müthiş bir durum.

Bu şuna benziyor biraz da. Bir adada yalnız olsanız, her hangi bir konuda başarılı olmaya çabalar mısınız?

Bütün imkanlar var. Farzedin ki sadece siz varsınız.

Yoksa başarı birilerine gösterilmediğinde önemsizleşiyor mu?

Kişisel hazlar devreye giriyor burada, en azından ben kendim için böyle düşünüyorum.

Çünkü zaten biliyorum. Ne kadar başarı o kadar hasetlik.

Başkasının başarısına canı gönülden sevinecek kişi iki elin parmaklarını geçmez. Yok canım... Var var...

Kıskanmak başka, sevinmemek başka.

Hem kıskanır ama hem de sevinirsin. Bu olur, olabilir.

Hem kıskanır, hem üzülürsen... Çok fena. İşte böyle kişiler var etrafta, maalesef.

Hatta bunların çoğu yüzüne sevinmiş gibi yapıyor, yazık...

Bu tipler de övünecek hiç bir başarı hikayesi olmayan, ot tipler.

Genelde...

Siz siz olun, ne yaparsanız yapın önce kendiniz için yapın.

Var olmanın dayanılmaz hafifliğini yaşayın.

Gerisi hikaye...

Nereden geldik peki bu muhabbete açıklayayım.

Vallaha hatırlamıyorum! Birden aklıma düştü diyelim...

İyi haftalar...